شب که میرسد به خودم وعده می دهم

که فردا ختما به تو خواهم گفت

صبح که میرسد و نمیتوانم بگویم

رسیدن شب رابهانه میکنم

وباز شب میرسد وصبحی دیگر

ومن هیچ وقت نمیتوانم به تو بگویم

بگذار میان شب وروز بماند که

چقدر دوستت دارم

در آغوشم که میگیری انقدر ارام میشوم که فراموش میکنم باید نفس بکشم

غیرت مردانه ات کجاست؟زمانی که معشوقه ات از تجاوز تنهایی رنج میکشید به جای درکش!ترکش کردی

بی وفا باشی شکایت می کنند،با وفا باشی خیانت می کنند،مهربانی گر چه آیینی خوش است مهربان باشی رهایت می کنند

این روز ها هر نفس درد است،که میکشم ای کاش یا بودی یا اصلا نبودی .اینکه هستی و کنارم نیستی دیووانه ام میکند.                      

باورم کن!باور کن و بنگر که چگونه نگاهم،هم اکنون نیز،مشتاق نگاه  پر احساس توست و بر دقایق خرده میگیرد که چرا نمی گذرند تا من   زودتربه((تو))!به تو که در دور دست ها انتظارم را می کشی دست یابم....                                                    

از تو ننوشتم فکر نکن سرم شلوغه توی زندگی یه وقتهایی رمز عبوره

اگه از چشمات گذشتم فکر نکن عاشق نبودم

مطمئن باش توی دنیا دل به تو سپرده بودم

خیلی سخته بگی میرم وقتی میخوای بمونی

من گذشتم ازتو اما توهمیشه بهترینی

من میخواستم تو خیالم از تو تا ابد بخونم

تنها باشم بی حضورت راز چشمات رو بدونم

میدونستم وقتی میرم دیگه تاابد غریبم

شاید امروز که سیاهی رخنه کرد تو وجودم

بدونی راستی راستی روزی عاشق تو بودم